
یادداشتی از ناهید صیدی- فعال و کارشناس ارشد رسانه
کلهر نیوز: یکی از سیاست های رسانه ای آرامش بخشی،امید دهی و اعتماد سازی است.گر چه این سیاست از دغدغه های اصلی بیشتر رسانه ها محسوب می شود ولی باتعریف های متناقضی مواجه است.
گاه این گونه تعبیر می شود که راه تحقق آرامش بخشی نمایش داشته ها و عملکرد مثبت است. به عبارتی نارسایی ها را نباید گفت و قوت ها را باید برجسته کرد.
این تعبیرها یکی از آسیب رسانه های داخلی محسوب می شود.از سوی دیگر باید توجه کردآرامش بخشی به معنی سکوت رسانه نیست،بلکه باید میان آرامش جامعه و آرامش فضای خبری تفاوت هایی رادر نظر داشت.
آرامش جامعه هدف نهایی هر حکومتی است که در سایه تحقق برنامه های آن صورت می گیرد،اما آرامش فضای خبری در صورتی که کاذب باشد موجب بروز بی اعتمادی می شود.بنابراین نباید تصور کردکه اگردر خبرها،فقط به بیان داشته ها اعتماد کنیم. آرامش بخشی به وجود می آید.
بر اساس کارکرد رسانه می توان گفت آرامش بخشی به معنی پرداختن به مسائلی است که جامعه به آن دچار می شوند و از سوی دیگر نزدیک شدن به زبان اجتماع و هدایت جامعه به ارزش های ثابت است. در واقع بین آرامش بخشی و پرسشگری رابطه معنی دارو مستقیمی وجود دارد.اصل مهم برای آرامش بخشی پرسشگری و هدف آن پاسخ طلبی است.
البته در این زمینه نیز باید میان پاسخ طلبی و گزارش دهی تفاوت در نظر داشت به گونه ای که می توان گفت :عنصر فعال در پاسخ طلبی مردم هستند که سوالهای ذهنی آنها را رسانه پی گیری می کند، اما عنصر فعال در گزارش دهی مسئولان هستند.
از سویی رویکرد گزارش دهی حمایت گرانه و رویکرد پاسخ طلبی انتقادی است. برای ایجاد آرامش بخشی،امید دهی و اعتماد سازی باید فرهنگ پاسخ طلبی و پاسخگویی وجود داشته باشد.
ناهید صیدی- فعال و کارشناس ارشد رسانه
این خبر را به اشتراک بگذارید :