بکارگیری یا استفاده از نیروی متخصص و کاردان برای رشد اقتصادی در یک کشور بسیار مهم است اما متاسفانه بستر مناسب برای جوانان تحصیل کرده نسبت به رشته خود و همچنین نسبت به جمعیت آن‌ها در عرصه های کار و تلاش و تولید کم است! از بین رفتن خلاقیت و تداوم تلاش بر کپی برداری های کورکورانه به تدریج ابتکار و تلاش برای ابداع حرکت های نوین و کارساز را از بین برده است.
باید در نظر داشت که در همه جوامع بیکاری به عنوان یک معضل بسیار بزرگ شناخته می‌شود. افرادی که بیکار هستند یا شغل خود را از دست داده‌اند با مشکلات اقتصادی، روحی و … مواجه می‌شوند که این موضوع برای جامعه یک زنگ خطر به شمار می‌آید؛ به دلیل آنکه با افزایش نرخ بیکاری در جامعه میزان جرم و جنایت و آمار فقر و … نیز افزایش خواهد یافت.
اما از نگاه کارشناسان اقتصادی ، ایران برای این که بتواند بیکاری را کنترل و نرخ آن را کاهش دهد باید سالانه بیشتر از یک میلیون شغل ایجاد کند در حالی که در طول سال‌های اخیر به‌طور متوسط حداکثر برای ۵۵۰ هزار نفر شغل ایجاد شده است.
کارشناسان اقتصادی بر این باورند که ایران برای غلبه بر مشکل بیکاری، نیازمند رشد اقتصادی بالای هفت درصد است اما در طول چند سال گذشته متوسط رشد اقتصادی حدود منفی بوده‌است.
کارشناسان اقتصادی بر این باورند که بخشی از رشد اقتصادی چند سال اخیر نیز حاصل افزایش درآمدهای بالای نفتی بوده‌است در حالی که دولت بدون سرمایه‌گذاری کافی نمی‌تواند به رشدی قابل اتکا دست یابد تا با آن شعار افزایش فرصت‌های شغلی را تحقق بخشد.
بیکاری تحصیلکردگان در ایران یکی از چالش‌های ساختاری اقتصاد کشور است که ابعاد مختلف اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی دارد. برخی از جنبه‌های این مسئله عبارتند از:
علل اصلی
– عدم تطابق مهارت‌های آموزشی با نیازهای بازار کار:
سیستم آموزشی اغلب بر تئوری متمرکز است و مهارت‌های عملی کمتری ارائه می‌دهد.
– رشد نامتوازن رشته‌های دانشگاهی: افزایش ظرفیت پذیرش در رشته‌هایی که بازار کار اشباع شده‌ای دارند.
– رکود اقتصادی و محدودیت‌های بین‌المللی: کاهش سرمایه‌گذاری و محدودیت در ایجاد شغل.
– فقدان ارتباط موثر بین صنعت و دانشگاه: عدم همکاری موثر برای تطابق مهارت‌ها با نیازهای صنعت.
پیامدها
– هدررفت سرمایه انسانی و مالی
– افزایش نارضایتی اجتماعی
– فرار مغزها و خروج استعدادها
– کاهش انگیزه برای تحصیل و کسب مهارت
راهکارهای احتمالی
– بازنگری در curricula آموزشیو توجه به مهارت‌های مورد نیاز بازار
– تشویق کارآفرینی و ایجاد کسب‌وکارهای نوپا
– تقویت ارتباط بین صنعت و دانشگاه
– سیاست‌های اقتصادی برای رفع رکود و ایجاد فضای کسب‌وکار مناسب
این مسئله نیازمند عزم ملی و برنامه‌ریزی بلندمدت برای ایجاد تعادل بین عرضه و تقاضای نیروی کار متخصص است.
نویسنده: نگین سارائی کارشناس ارشد علوم ارتباطات
این خبر را به اشتراک بگذارید :