۱- صرف داشتن کارت مربیگری، نشان از تبحر و صلاحیت علمی نمیباشد.

۲- صرف داشتن قهرمانی، نشان از صلاحیت نیست. مربی هر چند باید تجربه ورزشی داشته باشد و نیاز است. ولی قهرمانی نیاز صد در صد نیست و بیش از داشتن حکم قهرمانی داشتن توانایی علمی مهمتر می باشد.

۳- تحصیلات دانشگاهی: بهترین مربیان دنیا در حوزه های علوم ورزشی فارغ التحصیل شده اند. فاغ التحصیلان فیزیولوژی ورزشی، علم تمرین، بیومکانیک و… از بهترین تمرین دهنده ها می باشند.

۴- مربی منظم: مطمئن باشید با دانش ترین مربی در صورتی که منظم نباشد نمی تواند شما را در رسیدن به موفقیت یاری رساند .

۵- داشتن برنامه مکتوب و قابل بحث: بسیاری از مربیان برنامه را ذهنی دانسته و از ارائه کتبی آن خودداری می ورزند. داشتن برنامه تمرین برای هر فرد از مهمترین خصیصه های یک مربی خوب است.

۶- به روز بودن: برنامه های تمرینی همه روزه بهبود می یابند و نیاز است تا مربی به روز باشد.

۷-علوم مرتبط را بداند: یک مربی تنها زمانی میتواند مربی موفقی باشد که از حوزه آسیب شناسی، حرکت شناسی و تغذیه ورزشی اطلاعات کاملی داشته باشد و صرف دانستن چند جمله کلیشه ایی کفایت نمی کند.

۹- پرهیز از دادن برنامه های مختلف مکملی: بسیاری از مربیان خلا ناشی از ضعف در برنامه های تمرینی خود را با مصرف مکملهای مختلف غذایی جبران میکنند. هرچند رسیدن زود به نتیجه با مصرف مکملها ناشی میگردد ولی بازگشت زود هنگام و عوارض جانبی موارد زیادی می باشند که نباید نادیده بگیریم.

۱۰- خوش رفتار و مودب باشید. رفتار و شخصیت مربیان در مواجهه با افراد مختلف جامعه از فاکتورهای مهمی می باشد که مراکز عمده تربیت مربی در دنیا بدان توجه میکنند.

کیومرث چراغی – کوهنورد ،کارشناس ارشد بهداشت و تغذیه و فیزیولوژیست ورزش و مربی درجه یک بین الملل

 

 

 

 

 

 

 

 

 

این خبر را به اشتراک بگذارید :